Historia

Kościół wzniesiono na miejscu wcześniejszej, drewnianej świątyni w latach 1779- 1785. Fundatorem był właściciel Błaszek, Ignacy Lipski. Już w dwa lata po zakończeniu budowy został zniszczony przez pożar, odbudowa nastąpiła w 1789 r. W 1810 r. dobudowano ogrodzenie z dwoma kaplicami- kostnicami.

Opis

Kościół umiejscowiony jest w centrum miasta, w pobliżu trasy Sieradz- Kalisz. Teren otoczono ogrodzeniem murowanym, główne wejście prowadzi od zachodu.

Styl/cechy stylowe, informacja o proweniencji artystycznej - Późny barok. 

Plan i bryła (wraz z określeniem typu: bazylika, hala, itd.), z określeniem funkcji i nazw/wezwań części składowych obiektu np. kaplic 

Świątynia ma formę bazyliki, wzniesiona jest na planie prostokąta zamkniętego wielobocznie od strony prezbiterium. 

Materiał, techniki budowlane, konstrukcja, (ogólnie)

Budynek ceglany, z obu stron otynkowany. Ściany przekryto sklepieniami żaglowymi. Posiada drewnianą, stolcową więźbę dachową. Dach pokrywa blacha.

Główne wejście do świątyni umieszczone jest w wieży poprzedzającej ścianę zachodnią. Ma ona wysokość trzech kondygnacji, zwieńczona jest barokowym hełmem z latarnią. Na ścianach najwyższej kondygnacji umieszczono tarcze zegarowe, każda kondygnacja posiada także otwory doświetlające o różnej wielkości i kształtach.  Narożniki zaakcentowano pilastrami, poszczególne piętra rozdzielają gzymsy. Ściany elewacji zachodniej (zamykające od zachodu nawy boczne) mają wysokość jednej kondygnacji i zwieńczone zostały wolutowym murkiem. Elewacje południowa i północna mają po pięć osi. W wyższej partii wnętrze doświetlają przez niewielkie okienka. Do ścian nawy głównej przylegają niższe nawy boczne przekryte dachami pulpitowymi. W ścianach każdej z nich znajduje się pięć otworów okiennych i dwa otwory drzwiowe. Dwa okna i drzwi umieszczono także na wschodniej elewacji naw bocznych, sąsiadujących z prezbiterium. Prezbiterium jest pięcioboczne, z czego trzy centralne ściany pozbawione są otworów okiennych.

 W przyziemiu wieży znajduje się kruchta. Skrajną zachodnią partię nawy głównej zajmuje prospekt organowy. Nawa główna (o długości czterech przęseł) łączy się z bocznymi ciągiem otworów arkadowych, przekrywające ją sklepienie opiera się na filarach opiętych zdwojonymi pilastrami. Nawy boczne mają długość czterech przęseł. Prezbiterium zamknięte jest półkoliście, nad przylegającymi do niego zakrystiami usytuowano loże kolatorskie, otwierające się do wnętrza arkadowymi otworami. Ściany i sklepienia pokrywa polichromia.

Wyposażenie świątyni w większości reprezentuje styl neobarokowy. W ołtarzu głównym znajduje się obraz ukazujący patronkę kościoła, św. Annę, namalowany w końcu XIX w. Zachował się klasycystyczny fundatora świątyni, umieszczone w  prezbiterium.

Kościół dostępny jest cały rok.

Oprac. Anna Michalska, OT NID w Łodzi, 09.04.2019 r.