kościół ewangelicki, ob. rzymskokatolicki filialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny - Zabytek.pl
kościół ewangelicki, ob. rzymskokatolicki filialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Adres
Biernatowo
Lokalizacja
woj. wielkopolskie, pow. czarnkowsko-trzcianecki, gm. Trzcianka - obszar wiejski
Jest cennym świadectwem wielokulturowego dziedzictwa Wielkopolski.
Historia
Biernatowo było niegdyś wsią prywatną. W XVII w. miejscowość należała do Czarnkowskich. Pierwotny kościół wzniesiony został w 1614 r. jako świątynia ewangelicka, z fundacji ówczesnej właścicielki, Zofii z Herburtow Janowej Czarnkowskiej. W okresie zaborów wieś nosiła nazwę Ascherbude, zamieszkiwali tu głównie ewangelicy. Zachowany do dziś szachulcowy kościół wzniesiony został w 1843 r. W końcu XIX w. do świątyni od strony zach. dobudowano murowaną wieżę. W 1945 r. budynek został przejęty przez katolików. Od 1951 r. pełni funkcję kościoła fil. parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Siedlisku. W 2002 r. przeprowadzono remont prezbiterium.
Opis
Kościół usytuowany jest na wzgórzu w środkowej części Biernatowia, po pn.-wsch. stronie lokalnej drogi wiejskiej prowadzącej do szosy w kierunku Siedliska. Świątynia jest orientowana, z nieznacznym odchyleniem na pn. Teren otaczający kościół to dawny cmentarz przykościelny, czynny do 1945 r., ogrodzony drewnianym płotem. Jednonawowy, salowy kościół wzniesiony został na planie prostokąta, z niewyodrębnionym w bryle, prosto zamkniętym prezbiterium po stronie wsch. Wewnątrz kościoła przy prezbiterium znajduje się zakrystia oraz składzik. Po stronie zach. wznosi się częściowo wtopiona w bryłę budynku kwadratowa wieża. Kościół nakryty jest wysokim dachem dwuspadowym. Nad całością dominuje wysoka, trójkondygnacyjna wieża z kruchtą w przyziemiu, zwieńczona ponad najwyższą, ośmioboczną kondygnacją strzelistym hełmem o charakterze iglicy.
Kościół jest budynkiem drewnianym, wzniesionym na kamiennym podmurówce, w konstrukcji szkieletowej, z wypełnieniem cegłą. Ściany od wewnątrz otynkowano. Frontową ścianę wieży oraz - częściowo - ściany boczne zbudowano z cegły. Najwyższa kondygnacja wieży jest oszalowana pionowo pobijanymi deskami. Dach pokryty został dachówką cementową, hełm wieży - gontem bitumicznym. Wnętrze nakryte jest drewnianym stropem z podsufitką.
Na zewnątrz kompozycja ścian oparta jest na kontraście ciemnych belek konstrukcji szkieletowej i ceglanych wypełnień o czerwonej barwie. Okna są prostokątne, w prostych, drewnianych obramieniach, rozmieszczone w dwóch kondygnacjach: w kondygnacji górnej - duże, wielopodziałowe okna w kształcie stojących prostokątów, w kondygnacji dolnej - mniejsze okienka w kształcie prostokątów leżących. Licowana czerwoną cegłą elewacja frontowa (zach.) wieży podzielona jest gzymsem kordonowym, zwieńczona arkadkowym fryzem. Znajdujące się w elewacji frontowej, poprzedzone szerokimi schodami zewn., ujęte ceglanym portalem wejście główne zamknięte jest łukiem półkolistym. Nad wejściem znajduje się niewielkie okrągłe okienko, wyżej, w drugiej kondygnacji - okno zamknięte półkoliście.
Wnętrze nakryte jest drewnianym stropem z podsufitką, w zach. partii kościoła znajduje się wsparta na słupach drewniana empory. Z dawnego wyposażenia kościoła zachowała się neogotycka kropielnica, ławki oraz konfesjonał z ok. poł. XIX w. W ołtarzu gł. umieszczono współczesny obraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Kościół dostępny do zwiedzania z zewnątrz oraz - po wcześniejszym uzgodnieniu - wewnątrz. Bliższe informacje oraz godziny Mszy Św. są podane na stronie internetowej Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej: www.koszalin.opoka.org.pl
opr. Krzysztof Jodłowski, OT NID w Poznaniu, 01-12-2015 r.
Rodzaj: kościół
Styl architektoniczny: nieznana
Materiał budowy:
szachulcowe
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_30_BK.71561, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_30_BK.55501