Ponadto w kościele można oglądać osłonięte w latach 70. XX w. barokowe polichromie z przedstawieniami ze Starego i Nowego Testamentu.

Historia

Pierwsze wzmianki o bierdzańskim kościele pochodzą z początku XV w., kiedy to nosił on wezwanie św. Walentego. Obecny kościół wzniesiony został, zgodnie z datą wyrytą na podmurowaniu i na jednej z belek południowego ramienia transeptu, w 1711 roku. Na przestrzeni trzech stuleci kościół był kilkukrotnie odnawiany i remontowany (1930, 1951 i w latach 70. i 80. XX w.).

Opis

Kościół zbudowany został w centrum miejscowości, na nieregularnej działce otoczonej drzewami, przy drodze prowadzącej z Opola do Kluczborka i Olesna. Otoczony jest ogrodzeniem z murowanymi słupami i drewnianymi przęsłami. Od pn. sąsiaduje ze Stawem Bierdzany.

Kościół jest drewniany o konstrukcji zrębowej z wieżą o konstrukcji słupowej. Jest to świątynia orientowana, zbudowana na rzucie krzyża z krótkim, trójbocznie zakończonym prezbiterium i czworoboczną wieżą od zachodu. Po obu stronach pn. ramienia transeptu znajduje się zakrystia z lożą na piętrze i przybudówka. Korpus kościoła nakryty jest dachem siodłowym z wieloboczną połacią nad prezbiterium i dachami o nieco niższej kalenicy nad ramionami transeptu. Na skrzyżowaniu znajduje się sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę. Wieża kościoła, o ścianach zwężających się ku górze, rozdzielona jest na trzy kondygnacje, z których górną stanowi kwadratowa izbica. Pierwotne zwieńczenie wieży stanowił dach namiotowy, który podczas prac w 1930 r. został rozebrany. Obecnie nakryta jest ona hełmem baniastym z latarnią.

Otwory okienne mają różny kształt; od zamkniętych łukiem odcinkowym, poprzez okrągłe, prostokątne i szczelinowe w wieży. Wokół, na poziomie I kondygnacji, kościół otoczony jest wysuniętym przed lico okapem, nawiązującym swą formą do mocno zredukowanych sobót.

Wnętrze kościoła nakryte jest płaskim stropem. Na ścianach znajdują się barokowe polichromie ze scenami ze Starego i Nowego Testamentu, które jeszcze w roku 1970 pokryte były farbą olejną. Najbardziej znany jest fragment z przedstawieniem „Bierdzańskiej Śmierci” ukazujący Śmierć z klepsydrą stojącą przed kupcem.

W kościele zachowało się wyposażenie pochodzące z XVIII w.: ołtarz główny z rzeźbami św. Mikołaja i Marcina oraz ołtarze boczne: pn., wykonany przez Kaspra Żołądka z Opola wg projektu dostarczonego przez fundatorkę Annę Justynę v. Löwencron z Turawy z rzeźbami św. Antoniego, Sebastiana, Jana Nepomucena i Rocha oraz pd. z rzeźbami św. Michała Archanioła, Franciszka Ksawerego i św. Jerzego. Ponadto w kościele znajdują się barokowa ambona, chrzcielnica, konfesjonały i zespół obrazów.

Zabytek dostępny.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 24.04.2015 r.