Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

zespół willowo-ogrodowy tzw. Willa Sixta - Zabytek.pl

zespół willowo-ogrodowy tzw. Willa Sixta


willa 1883 r. Bielsko-Biała

Adres
Bielsko-Biała, Adama Mickiewicza 24

Lokalizacja
woj. śląskie, pow. Bielsko-Biała, gm. Bielsko-Biała

Reprezentatywny przykład XIX-wiecznej, neorenesansowej willi miejskiej związanej z osobą zasłużonego dla Bielska przedsiębiorcy i społecznika, Teodora Sixta, zarazem jedna z najważniejszych realizacji cenionego w regionie bielskiego architekta Karola Korna.

Wysoka klasa architektoniczna, zachowana autentyczna forma i charakter stylowy obiektu oraz niewielka skala przekształceń w obrębie wnętrza, pozwalają zaliczyć zabytek do grona najcenniejszych w skali miasta i regionu przykładów reprezentacyjnej architektury 2. połowy XIX w.

Historia

Willa wraz z sąsiednią wozownią wybudowana została w 1883 r. wg projektu Karola Korna dla bielskiego przedsiębiorcy, społecznika i filantropa Teodora Sixta. Zgodnie z wolą właściciela budynek przekazany został po jego śmierci w 1897 r. miastu, które w 1. połowie XX w. przeznaczyło go na mieszkanie kolejnych burmistrzów. W latach 70. XX w. częściowo przekształcono m.in. układ wnętrz w związku z adaptacją obiektu na funkcję biurową, a także wykonano renowację elewacji willi i sąsiedniej wozowni.

Opis

Willa usytuowana w obrębie niewielkiej narożnej działce położonej u zbiegu ulicy Mickiewicza, Dąbrowskiego i 3 Maja. Jest obiektem wolno stojącym w otoczeniu ogrodowym, skierowanym frontem ku zachodowi, sąsiadującym ze znajdującą się w południowej części parceli historyczną wozownią. Murowany z cegły, neorenesansowy budynek wzniesiono na planie krótkiego prostokąta. Dwukondygnacyjną bryłę obiektu urozmaicono narożnymi ryzalitami od strony frontowej i tylnej, przełamującą się nad nimi linią dachu mansardowego, jak również dominującą kwadratową wieżą w narożniku południowo-zachodnim, zwieńczoną dachem czterospadowym ze sterczyną. Elewację zachodnią zaakcentowano dodatkowo ulokowanym na osi parterowym ryzalitem z potrójnym wejściem głównym w przyziemiu oraz umieszczonym na piętrze tarasem zamkniętym balustradą tralkową. Odmiennie rozwiązano elewację wschodnią, wkomponowując pomiędzy narożnymi ryzalitami dwukondygnacyjną, trójarkadową loggię, murowaną na parterze i żeliwną na piętrze. Wszystkie elewacje są otynkowane, posiadają wyodrębnioną, boniowaną strefę cokołową, podziały horyzontalne w postaci gzymsów kordonowych i wieńczącego oraz ozdobne opaski i zwieńczenia otworów okiennych. Naroża poszczególnych ryzalitów ujęte są ponadto dekoracyjnymi boniami. Układ wnętrz składa się z trzech traktów, wtórnie przekształconych. Na parterze znajduje się m.in. ulokowana centralnie sala z sufitem zdobionym fasetą i dekoracją płycinową, ponadto w narożniku południowo-zachodnim zlokalizowana jest dwubiegowa klatka schodowa z żeliwną balustradą. Na piętrze zachowana jest m.in. sala kominkowa z sufitem dekorowanym sztukateriami.

Zabytek dostępny z zewnątrz.

Oprac. Agnieszka Olczyk, OT NID w Katowicach, 25.06.2014 r.