Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

grodzisko, st. 1 - Zabytek.pl

grodzisko, st. 1


grodzisko XIV – 1 poł. XV w. Białowieża

Adres
Białowieża

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. nyski, gm. Kamiennik

Grodzisko stożkowate stanowi pozostałość po osadnictwie średniowiecznym.Jest cennym źródłem informacji do historii miejscowości oraz częścią kompleksu osadniczego, do którego zalicza się drugie grodzisko i osada z tego samego okresu.

Usytuowanie i opis

Stanowisko położone jest ok. 300 m na pn. od drogi gruntowej z miejscowości Siemionka do Białowieży Górnej, ok. 700 m na wsch. od rozwidlenia drogi w pn. części Białowieży Górnej, ok. 500 m na pd. od drogi z Białowieży Dolnej do Górnej. Zlokalizowane ok. 150 metrów na pd. zach. od podwójnego grodziska stożkowatego (Białowieża nr 4), na śródpolnym wzniesieniu porośniętym zagajnikiem, przy jego pd-zach. skraju.

Grodzisko o średnicy ok. 50 m o płaskim, lekko wyniesionym majdanie (środkowej, użytkowej części grodu) z niewielkim spadkiem w kierunku północnym. Na jego powierzchni znajdują się liczne nierówności oraz jeden duży wkop. Od zach., pn. i wsch. majdan otoczony jest częściowo zniwelowanym wałem i pozostałościami fosy, najszerszą od strony zach., zwężającą się w kierunku wschodnim. Całość porośnięta jest zagajnikiem liściastym oraz krzewami i otoczona polami uprawnymi.

Historia

Na podstawie przeprowadzonych badań powierzchniowych okres funkcjonowania grodziska określany jest na wiek XIV i 1. poł. XV wieku.

Pierwszą wzmiankę na temat grodziska można znaleźć w opracowaniu O. Vuga z 1890 r., w którym opisuje on kopiec z pozostałościami fosy i wału o wysokości 3 metrów. Kolejne wzmianki pochodzą z lat 1929 i 1936, kiedy gospodarz Sterza z Kamiennika donosił o istnieniu wału obłożonego kamieniami, o wykonanych przez siebie wykopach i odkryciu w nich śladów spalenizny.

Stan i wyniki badań

Pierwsze badania powojenne przeprowadził Józef Kaźmierczyk w roku 1958. W 2003 r. Zbigniew Bereszyński dokonał dokładnych oględzin grodziska. W 2008 r., podczas badań powierzchniowych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski, odnaleziono fragmenty naczyń ceramicznych i kafli garnkowych, a także grudki polepy i odłamki gotyckich cegieł. Z powodu sąsiedztwa drugiego grodziska, w części literatury możliwe jest przemieszanie informacji dotyczących obu obiektów.

Dostęp do zabytku znacznie ograniczony. Na stanowisko nie prowadzi droga dojazdowa, położone jest na prywatnym, użytkowanym rolniczo polu.

Oprac. dr Magdalena Przysiężna-Pizarska i Ewa Kalbarczyk - Klak, OT NID w Opolu, 17.11.2014 r.

Rodzaj: grodzisko

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_A_16_AR.6167, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_16_AR.3139834